Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2014

Six Years at the Bottom of the Ocean

Έρχεται η φάση που διαλέγεις ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ.
και καταπίνεις Αυτοανάλυση.
Γιατί πως θα σε ανασυγκροτήσεις αν δε σε αναγνωρίσεις πρώτα σε όλο σου το εύρος?

και διαβάζεις Θεωρία του Πολέμου.

γιατί ο πόλεμος πάντα μαίνεται.
νιώθεις πως ζείς μηχανικά,κι ας το έχεις αναγνωρίσει. Η συνειδητοποίηση της αλλοτρίωσης δε σε κάνει λιγότερο αλλοτριωμένο.
και όταν κάνεις ξεσκαρτάρισμα,διώχνεις μαζί και συ-γ-κινήσεις.

Τις κινήσεις σου μαζί με άλλους.

Είναι σκέτη βία η συνειδητοποίηση ότι βαριέσαι.
Σιγά,δε βαριέσαι..έτσι κι αλλιώς ο μί-zero-ς εμπεριέχει το μηδέν.
και χρωστάμε πολλά στο μηδέν

Σχεδόν το τίποτα.

 

και αφού ζείς μηχανικά δε κινείσαι.ούτε κινείς τους άλλους.


μίζερες συγκινήσεις μηδέν.

2 σχόλια:

φτου ξελευθερία είπε...

«Στο μηδέν δεν σε φέρνουν ποτέ οι αριθμοί σου αλλά οι πράξεις σου.»

Πολύ δυνατό. Γενικά βία εμπεριέχει η κάθε συνειδητοποίηση (γι 'αυτό κι επιλέγουμε να ζούμε μηχανικά και αποστασιοποιημένα)

Anathematismenos είπε...

"Έτσι κι αλλιώς η λέξη Ποιήματα απο μόνη της σημαίνει Πράξη.."

Συμφωνώ τόσο πολύ