Six Years at the Bottom of the Ocean

Έρχεται η φάση που διαλέγεις ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ.
και καταπίνεις Αυτοανάλυση.
Γιατί πως θα σε ανασυγκροτήσεις αν δε σε αναγνωρίσεις πρώτα σε όλο σου το εύρος?

και διαβάζεις Θεωρία του Πολέμου.
γιατί ο πόλεμος πάντα μαίνεται.
νιώθεις πως ζείς μηχανικά,κι ας το έχεις αναγνωρίσει. Η συνειδητοποίηση της αλλοτρίωσης δε σε κάνει λιγότερο αλλοτριωμένο.
και όταν κάνεις ξεσκαρτάρισμα,διώχνεις μαζί και συ-γ-κινήσεις.
Τις κινήσεις σου μαζί με άλλους.

Είναι σκέτη βία η συνειδητοποίηση ότι βαριέσαι.
Σιγά,δε βαριέσαι..έτσι κι αλλιώς ο μί-zero-ς εμπεριέχει το μηδέν.
και χρωστάμε πολλά στο μηδέν

Σχεδόν το τίποτα.

 
και αφού ζείς μηχανικά δε κινείσαι.ούτε κινείς τους άλλους.


μίζερες συγκινήσεις μηδέν.

θα ΄ρθει μια μέρα που,απλώς,θα μιλάμε γελώντας
δύο κόσμοι θα ενώνονται διατρυπώντας την ανούσια θορυβώδη ακινησία της καθημερινότητας
θα ΄ρθει μια μέρα που η νύχτα θα πλημμυρίσει απο αμέτρητες εκρήξεις τρέλας και βιώματος σημαίνοντας το τέλος της σάπιας εποχής
θα ΄ρθει μια μέρα όπου η καταστολή των συναισθημάτων θα τιμωρείται διά της  συναισθήσεως
θα 'ρθει μια νύχτα που θα ξαπλώσουμε κουρασμέν@ απο την ανουσιότητα της προσπάθειας να μουδιάσουμε τον πόνο μας αντί να ενώσουμε τα θραύσματά μας

η αυλαία θα πέσει όταν έρθει η μέρα που το "θα'ρθει μια μέρα" θα ακούγεται μόνο σε κακά ποιήματα

Σκοτεινές μέρες φωτεινά βράδια ό,τι φόντο κι αν σκεφτείς το έχω διανύσει το έχω αποτυπώσει και εντυπωθεί ψάχνοντας ψάχνω σε φωτογραφίες μηνύματα που ποτέ δε κράτησα ψάχνω το άρωμα σου σε δανεικά βιβλία κάνω κατακόρυφη βουτιά στο απόλυτο κενό το κενό των αναμνήσεων απαιτώ κάπως άκομψα οι σχέσεις μας να βγάζουν νόημα βρίσκω νοήματα εκεί που δεν υπήρξαν στοχάζομαι για το ανεκπλήρωτο και το μη-Είναι απλά και μόνο γιατί δεν ήμασταν ποτέ ζητώ λίγο απ ΄το χρόνο σου μόνο για ν' αρνηθώ μετά να σου δώσω απ΄τον δικό μου αρνούμαι τα σημεία στίξης γιατί δε δέχομαι για όλα εμας αρχή παρά μονάχα τέλος.

Σκίτσο κενό

όχι άλλα ακίνδυνα λόγια για το μέλλον
όχι άλλα "θα" κι άλλα "μπορεί",
στην απογείωση δε ταίριαζε ποτέ το 'ίσως'
Στο χάος του Πραγματικού
πρόσθεσα έρωτα Φανταστικό
μα ο μιγαδικός μου βγήκε λάθος.
χωρίς τα μαθηματικά το άπειρο γνωρίζω
βόλτες σ' ερείπια του χωροχρόνου
όχι άλλα ακίνδυνα λόγια για το μέλλον

ειλικρίνεια,για τη κάβλα της.

 

till it hits the ground

πέφτω.
μηχανικά.
Ή μάλλον συνειδητά αλλά δεν αντιδρώ απο μηχανικότητα.
Σίγουρα,πάντως,μόνος.
όταν ανεβαίνεις όλ@ πιάνονται απο ΄σένα,η πτώση όμως είναι μοναχική.

ίσως γι'αυτό τη λενε Ελεύθερη